Tweestrijd

Ze voelde veel meer voor de vijand dan voor hem. Zijn stem, zijn houding, zijn ogen die subtiel andere hoeken opzochten als ze hem vragen stelde. Ze had haar angst afgedragen als oude kleding en was moe geworden van haar eigen zelfbeklag. Over hoe ze vorige zaterdagmiddag tijdens het routineuze volproppen van haar wasmachine zachtroze lippenstift had gevonden op een van zijn T-shirtkragen. Hoe zijn lichaamsgeur net dat tikje anders rook dan voorheen. Of was het die van haar, de tengere vrouw met het zwartlederen jasje wiens sierlijk gespierde kuiten ze in een flits in zijn wagen zag stappen? De geur nam beetje bij beetje bezit van haar: ze ging ervan houden, ontwikkelde er een prikkelende fascinatie voor. Voor zijn geur. Voor haar geur. De geur van zwart leder en roze lippenstift.